Informele en formele sociale structuren zoals families, gemeenschappen en (in)formele sociale organisaties, zijn de hoekstenen van solidariteit en verschaffen een belangrijk veiligheidsnet voor diegenen die kwetsbaar zijn en afhankelijk zijn van ondersteuning. Tegelijkertijd worden deze structuren beïnvloed door macro ontwikkelingen zoals individualisering, globalisering,het terugtrekken van de welvaartsstaat en de virtualisering van de samenleving. Demografische ontwikkelingen (vergrijzing, migratie) zorgen er bovendien voor dat de vraag naar zorg en welzijn stijgt, terwijl tegelijkertijd deze collectieve voorzieningen worden hervormd naar een stelsel van particuliere verantwoordelijkheid (mantelzorg). Deze ontwikkelingen vragen om innovatieve vormen van solidariteit op alle niveaus.
‘Het bestuderen van maatschappelijke veerkracht in het domein van zorg en welzijn zorgt voor nieuwe vraagstukken aangaande de vorm en functie van het sociaal kapitaal van informele groepen en het organisationele aspect van burgerparticipatie; the samenwerkende relaties tussen de overheid, private en publieke partners; welzijnsbeleid gericht op het versterken van individueel en maatschappelijk omgaan met sociale risico’s; de resultaten van nieuwe afspraken aangaande sociale cohesie en ongelijkheid. In samenwerking met sociale stakeholders gaan wij dieper in op deze vragen om zo tot een groter inzichten komen in de veerkracht van samenlevingen op het terrein van zorg en welzijn.’