De huidige wijzen van bestuur lijken te lijden aan een gebrek aan doortastendheid: hedendaagse samenlevingen hebben een stadium bereikt van grote crises en schokken, waarvan de bestuurbaarheid niet vanzelfsprekend is. Daar komt nog bij dat sociale structuren en culturele geloofssystemen in toenemende mate fluïde zijn geworden, waardoor zij op hun beurt bestuurssystemen beïnvloeden. In het algemeen kan gezegd worden dat in een toenemende geglobaliseerde en dynamische sociale context, politieke en administratieve instituten gedestabiliseerd raken, hun legitimiteit ondermijnt wordt en vertrouwen in deze instituten afneemt.
‘Om het begrip veerkrachtig bestuur te kunnen doorgronden, richten onze inspanningen zich op het verkennen van de karakteristieken, condities en kansen van radicale maatschappelijke veranderingen. Veerkrachtig bestuur wordt niet alleen gekarakteriseerd door een modus van ‘besturen voor veerkracht – het creëren van maatschappelijk beleid en invloedssferen die sociale continuïteit koesteren in plaats van verstorende crises tegengaan – maar dit moet juist reflexief zijn, zodat het bestuur zich kan aanpassen en overleven in een stelsel met een snel veranderende sociale context.’